Συμπληρώνονται φέτος 80 χρόνια από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών κατά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι λαοί της Ευρώπης, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές σε κάθε χώρα, κατάφεραν το 1945 ένα ιστορικό κατόρθωμα. Κατάφεραν να συντρίψουν το χιτλεροφασισμό και το ναζισμό και να βάλουν στα χρονοντούλαπα της ιστορίας ότι πιο μαύρο γέννησε η ανθρώπινη ιστορία. Οι λαοί κατάφεραν να ανακόψουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των Ναζί και των Φασιστών που αιματοκύλισαν την Ευρώπη και ολόκληρη την υφήλιο και έτσι να γεννηθεί η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον και για την ανοικοδόμηση της ερειπωμένης Ευρώπης.
Ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε επίσημα την 1η Σεπτέμβρη 1939 με την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία. Κράτησε 5 χρόνια, 8 μήνες και 4 μέρες, περίοδος που οι λαοί γεύτηκαν το πικρό ποτήρι του φασισμού. Ο πόλεμος αυτός όμως έφερε τον εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, βασανιστήρια, πείνα, θανάτους και ερείπια. Ολοκαύτωμα, στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζικές εκτελέσεις ΛΟΑΤ+ ατόμων, Ρομά, ανθρώπων με αναπηρίες και κάθε «ανεπιθύμητου» στοιχείου για τη ναζιστική «καθαρότητα», φρικαλεότητες και πειράματα πάνω σε ανθρώπους, πορείες θανάτου είναι μερικά μόνο από τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζί .Την 1η Μάη 1945 η Κόκκινη Σημαία υψώθηκε στη Γερμανική Βουλή (Ράιχσταγκ). Τη νύχτα της 8ης προς 9η Μάη η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Τέσσερις μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) η Ιαπωνία συνθηκολόγησε μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων επί της στρατιάς της στη Μαντζουρία.
Η άνοδος του φασισμού σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί τυχαία. Ήταν εργαλείο των πιο επιθετικών τμημάτων του κεφαλαίου για να καταστείλει τα λαϊκά κινήματα, να διαλύσει τα εργατικά δικαιώματα και να επιβάλει την απόλυτη εξουσία. Ήταν η διέξοδος του κεφαλαίου σε μία περίοδο που ο καπιταλισμός περνούσε μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες κρίσεις του, όπου ο φασισμός και ο ναζισμός αποτέλεσαν το μεγαλύτερο δεκανίκι του συστήματος. Χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων, Γ. Κρουπ αναφέρει : «Ο εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνισμού) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. των βιομηχάνων!)».
Σε αυτή τη μεγάλη νίκη καθοριστικής σημασίας υπήρξε η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης. Η μεγάλη αντεπίθεση ξεκίνησε από το Στάλινγκραντ όπου οι στρατιές του Χίτλερ δέχθηκαν ταπεινωτική ήττα από τον Κόκκινο στρατό και τον Σοβιετικό λαό τον Φεβρουάριο του 1943. Κάπου εκεί ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τον Χιτλεροφασισμό. Στις 30 Απριλίου 1945 το Βερολίνο περνά εξολοκλήρου στον έλεγχο του Κόκκινου Στρατού και στις 8 Μαΐου η Ναζιστική Γερμανία υπογράφει συνθηκολόγηση άνευ όρων. Στις 9 Μαΐου ελευθερώνεται και η τελευταία Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, η Πράγα.
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον μεγαλύτερο που βίωσε η ανθρωπότητα, ο σοβιετικός λαός σήκωσε το κύριο βάρος και πλήρωσε το μεγαλύτερο τίμημα σε θυσίες με 20 εκατομμύρια νεκρούς, αριθμός που ισοδυναμεί με το 13% του τότε πληθυσμού της. Αντίστοιχα οι νεκροί της Βρετανίας έφτασαν τις 375 χιλιάδες και των ΗΠΑ τις 405 χιλιάδες. Είναι χαρακτηριστικό ακόμα, ότι και το καλοκαίρι του 1944, όταν στη δυτική Ευρώπη οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις αντιμετώπιζαν 75 γερμανικές μεραρχίες, ο Κόκκινος Στρατός είχε καθηλώσει 200 στο ανατολικό μέτωπο.
Στην ΕΣΣΔ δεν υπάρχει οικογένεια, που να μη δοκίμασε τον πόνο για την απώλεια συγγενών και φίλων. Είκοσι πέντε εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν άστεγοι, η χώρα έχασε από τον πόλεμο το 30% του εθνικού της πλούτου. Καταστράφηκαν 1.710 πόλεις και κωμοπόλεις της και πάνω από 70 χιλιάδες χωριά, καταστράφηκαν ή λεηλατήθηκαν 32 χιλιάδες βιομηχανικές της επιχειρήσεις και πάνω από 100 χιλιάδες μεγάλα αγροτικά νοικοκυριά, ανατινάχτηκαν πάνω από 65 χιλιάδες χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών. Η προσφορά του σοβιετικού λαού, του σοβιετικού κράτους και των Κόκκινων Ενόπλων τους Δυνάμεων καταγράφτηκε οριστικά και αμετάκλητα ως αθάνατη εποποιία.
Ιστορία που γράφτηκε με αίμα δε σβήνεται με μελάνι
Άλλοι προσπαθώντας να μειώσουν τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και των Κομμουνιστών, άλλοι επιχειρώντας να εξισώσουν τον κομμουνισμό με το ναζισμό, αλλά όλοι υπηρετώντας το ίδιο το σύστημα που γέννησε και στηρίζει τον φασισμό, επιχειρούν να ξαναγράψουν την Ιστορία. Όμως η Ιστορία που γράφτηκε με το αίμα των λαών για έναν καλύτερο κόσμο, δεν ξεγράφεται – όσο μελάνι κι αν αγοράσουν.
Προσπαθούν να παρουσιάσουν τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία ως κύριους νικητές του Β Παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας την απόβαση στη Νορμανδία ως καθοριστική για την έκβαση του πολέμου. Παραχαράσσουν έντεχνα την ιστορία και αποσιωπούν αυτά που φωνάζουν τα γεγονότα από μόνα τους. Η ΕΣΣΔ και ο Κόκκινος Στρατός έδωσαν το κύριο βάρος της σύγκρουσης, αφού αντιμετώπισαν 607 από τις 725 γερμανικές μεραρχίες, ενώ στη μάχη του Στάλινγκραντ με πάνω από 2 εκατομμύρια νεκρούς, οι Ναζί γνώρισαν την πρώτη καθοριστική ήττα. Γεγονός αποτελεί επίσης το ότι μέχρι την απόβαση του 1944, η ΕΣΣΔ πολεμούσε σχεδόν μόνη της στη στεριά.
Τη δική τους σημαντική συμβολή στον 6χρονο πόλεμο (1939-1945) είχαν τα εθνικοαπελευθερωτικά και αντιφασιστικά κινήματα των καπιταλιστικών χωρών, παρά το συμβολικό και μόνο χαρακτήρα που θέλουν να της αποδώσουν οι Δυτικοί. Και σε αυτά ψυχή, οργανωτής και κύριος αιμοδότης ήταν τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Τα Κομμουνιστικά Κόμματα ακολούθησαν τη γραμμή της συγκρότησης των «αντιφασιστικών μετώπων», την οποία επεξεργάστηκε και πρόβαλλε ενιαία η «Κομμουνιστική (ή Τρίτη) Διεθνής» στο 7ο Συνέδριό της (25 Ιούλη έως 21 Αυγούστου 1935). Η Αντίσταση απασχόλησε χιλιάδες κατοχικά στρατεύματα σε ολόκληρο τον κόσμο και καθυστέρησε επιχειρήσεις, χτύπησε τις υποδομές των κατακτητών και υποστήριξε την αντίσταση αγωνιζόμενων λαών σε κάθε περιοχή. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η Γιουγκοσλαβία, όπου οι Παρτιζάνοι υπό το Κομμουνιστικό Κόμμα απελευθέρωσαν τη χώρα χωρίς εξωτερική επέμβαση, με πάνω από 800.000 αντάρτες. Οι κομμουνιστές, πρωτοπόροι στα αντιφασιστικά κινήματα, δεν αγωνίστηκαν μόνο για εθνική απελευθέρωση. Πάλευαν για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Την ίδια ώρα στην προσπάθεια μερικών να αμαυρώσουν τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην αντιφασιστική νίκη των λαών εξισώνουν τον ηγέτη της ΕΣΣΔ, με τον Χίτλερ. Έτσι αντικομμουνισμός τους ντύνεται «κριτική στον Στάλιν» για να φαίνεται πιο αποδεκτός. Ό,τι και αν προσάψει κανείς στον Στάλιν, η ιστορία τον καταγράφει ως τον ηγέτη του λαού που συνέτριψε τον φασισμό, που έκανε τις μεγαλύτερες θυσίες για να απελευθερωθεί η Ευρώπη από τη βαρβαρότητα και το μίσος των ναζί. Η εξίσωση Στάλιν–Χίτλερ, η ταύτιση κομμουνισμού – ναζισμού, η θεωρία των «δύο άκρων», δεν είναι αθώες «απόψεις», είναι πολιτικά εργαλεία του αντικομμουνισμού, που μοναδικό στόχο έχουν την αποδυνάμωση της μοναδικής πολιτικής δύναμης που αποδεδειγμένα μπορεί να τσακίσει τον φασισμό. Την συμβολή της ΕΣΣΔ στη νίκη σκιαγραφεί ο επινίκειος λόγος του Στάλιν «Οι θυσίες που προσφέραμε δεν πήγαν χαμένες. Στο μέλλον πάνω από την Ευρώπη θα κυματίζει η σημαία της ελευθερίας και της ειρήνης των λαών… Πριν τρία χρόνια ο Χίτλερ έλεγε πως θα εξόντωνε τη Ρωσία, θα αποσπούσε την Ουκρανία, τον Καύκασο, τη Λευκορωσία, τις Βαλτικές χώρες και άλλες περιοχές… Μα αυτές οι παράφρονες ιδέες δεν πραγματοποιήθηκαν… η περίοδος του πολέμου στην Ευρώπη τέλειωσε. Αρχίζει η περίοδος της ειρηνικής ανάπτυξης». Και όσο κι αν προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία, η σημαία με το σφυροδρέπανο καρφωμένη στο Ράιχσταγκ, δε σβήνει.
Συμμετοχή της Κύπρου, παράσημο τιμής
Ο Κυπριακός λαός δεν έμεινε αμέτοχος στον μεγάλο αγώνα των λαών της Ευρώπης ενάντια στον Φασισμό. Εκατοντάδες συμπατριώτες μας, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι εντάχθηκαν εθελοντές στον Βρετανικό στρατό και πολέμησαν στα διάφορα μέτωπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την επίθεση της Ναζιστικής Γερμανίας ενάντια στην Αγγλία, οι Βρετανοί αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν έμψυχο υλικό από τις αποικίες για να ανταπεξέλθουν στρατιωτικά απέναντι στην πολεμική μηχανή του Άξονα. Έτσι ιδρύουν εθελοντικά σώματα επιστράτευσης σε όλες τις αποικίες, όπως στην περίπτωση της Κύπρου το Κυπριακό Σύνταγμα (για επιχειρήσεις στο εξωτερικό) και τη Κυπριακή Εθελοντική Δύναμη (για την ασφάλεια του νησιού). Γι΄αυτό και στην Κύπρο χαλαρώνουν τα καταπιεστικά μέτρα που επέβαλαν στον λαό την περίοδο της Παλμεροκρατίας μετά την εξέγερση των Οκτωβριανών, όπου μαζί με άλλα πολιτικά σχήματα έθεσαν εκτός νόμου και το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και με τη χαλάρωση των σκληρών μέτρων της Παλμεροκρατίας, ιδρύεται τον Απρίλιο του 1941 το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού από πυρήνες του ΚΚΚ και άλλες προοδευτικές δυνάμεις στην Κυπριακή κοινωνία. Το ΑΚΕΛ από την ιδρυτική του συνέλευση χαρακτηρίζεται σαν ‘’Δημοκρατικό, Αντιφασιστικό και Αντιχιτλερικό’’. Το ΑΚΕΛ, αν και καινούριο κόμμα και μέσα στα πλαίασια της αποικιοκρατίας, προσπαθούσε να διαφωτίσει τον κόσμο και τα μέλη του για το χαρακτήρα του πολέμου, την αποτρόπαια φύση του φασισμού και την ανάγκη για συντριβή του. Έτσι, η εκστρατεία διαφώτισης του λαού από το κόμμα της εργατικής τάξης, αλλά και η εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα κινητοποιούν τον κυπριακό λαό, ενώ πολλοί Κύπριου ξεκινούν να κατατάσσονται στο στρατό των συμμάχων και να αγωνίζονται για τη συντριβή του Χιτλεροφασισμού.
Η απόφαση όμως που σημάδεψε την ιστορία του κόμματος και αποτελεί μέχρι σήμερα ορόσημο ήταν αυτή της 16ης του Ιούνη του 1943. Απόφαση με την οποία το ΑΚΕΛ καλούσε τα μέλη του σε εθελοντική συμμετοχή στον Αντιφασιστικό αγώνα για “απελευθέρωσιν της Ελλάδος από τη χιτλερική τυρρανίαν, απελευθέρωσιν των υπόδουλων χωρών και εξασφάλισην του εθνικού πολιτικού και κοινωνικού μέλλοντος της νήσου”. Ήταν μια που πηγάζει από τις ίδιες τις αρχές του κόμματος κατά του φασισμού και του ιμπεριαλισμού και που διαπαιδαγώγησε το λαό μας με το ιδανικό της διεθνιστικής αλληλεγγύης. «Όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της Κ.Ε. – 17 τον αριθμόν – προσεφέρθησαν και επέμενον όπως επιτραπεί εις αυτά να καταλάβουν την θέσην εις τας τιμιτικάς γραμμάς των ενόπλων συμμαχικών δυνάμεων»
Τελικά, 11 από τα 17 μέλη της Κ.Ε. και εκατοντάδες μέλη του κόμματος κατατάχθηκαν εθελοντικά στον Αγγλικό στρατό. Στις 27 του Ιούνη, πραγματοποιήθηκε Παγκύπρια Συνδιάσκεψη η οποία σε μια πανηγυρική, αντιφασιστική ατμόσφαιρα ενέκρινε τους περίπου χίλιους εθελοντές του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ. Την ίδια μέρα όλοι μαζί, με επικεφαλής τα 11 μέλη της Κ.Ε. βάδισαν στο στρατόπεδο των Πολεμιδιών, όπου τελικά έγιναν δεκτοί για να καταταχθούν γύρω στους 800 Κομμουνιστές.
Οι ΑΚΕΛιστες αγωνιστές υπηρέτησαν σε διάφορα σώματα, όπως το Βασιλικό Μηχανικό, η βασιλική Αεροπορία και το σώμα Ημιονηγών ενώ πολέμησαν στα μέτωπα της Γαλλίας, της Ελλάδος, της Β.Αφρικής και της Ιταλίας. Το ποιόν το ΑΚΕΛικών διαφάνηκε τόσο στις μάχες όπου πολλοί παρασημοφορήθηκαν αλλά και στη στρατιωτική καθημερινότητα.Οι ΑΚΕΛιστές εκεί και όπου είχαν τη δυνατότητα προχωρούσαν σε πολιτικό διαφωτισμό των συμπολεμιστών τους ενώ πρωτοστατούσαν στην προώθηση των αιτημάτων των στρατιωτών, παρά το πιθανό προσωπικό κόστος. Κύρια αιτήματα των Κύπριων ήταν η οικονομική στήριξη των οικογενειών τους και το να τεθούν φραγμοί στις αυθαιρεσίες των ανωτέρων. Οι ΑΚΕΛιστές κατάφεραν τη σύνδεση του αντιφασιστικό αγώνα με την πάλη για την απελευθέρωση της Κύπρου από το βρετανικό ζυγό.
Το ΑΚΕΛ τη 16η Ιουνίου το 1943 απέδειξε περίτρανα τον ταξικό-αντιφασιστικό του χαρακτήρα και την ετοιμότητα του να θυσιαστεί για το κοινό καλό. Από τότε, δεν σταμάτησε να το κάνει ποτέ. Οι ΑΚΕΛιστές δήλωσαν πατριωτικό «παρών» και έβαλαν το δικό τους λιθάρι θυσιάζοντας και τις ζωές τους για τη συντριβή του χιτλεροφασισμού. Όσο και αν η επίσημη Ιστοριογραφία επιλέγει να αποσιωπάει την προσφορά των ΑΚΕΛιστών στο Β’ΠΠ, το Κόμμα των Εργατών έγραψε με αίμα και αγώνες μια περίλαμπρη σελίδα για τη Κύπρο και το Λαό της.
Ο φασισμός σήμερα- Η απειλή με νέο πρόσωπο
Σήμερα, ο φασισμός επανεμφανίζεται. Με νέο προσωπείο, αλλά την ίδια ουσία. Με ρατσιστικό λόγο, ξενοφοβία, αντικομουνισμό, απόπειρες παραχάραξης της ιστορίας. Οι φασιστικές ομάδες χτυπούν με την ανοχή – και συχνά με τη στήριξη του κρατικού μηχανισμού. Τα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη και τον κόσμο ισχυροποιούνται και πάλι, δυναμώνουν εκλογικά και συμμετέχουν σε αστικές κυβερνήσεις. Συνεργάζονται με αστικά κόμματα της δεξιάς και σχηματίζουν κυβερνήσεις συνεργασίας, συμμετέχουν στα αστικά κοινοβούλια, γίνονται και πάλι κομμάτι του συστήματος που τα δημιουργεί και τα ενισχύει μέσα από τις διαχρονικές αστικές πολιτικές.
Μπορεί τα ακροδεξιά και νεοναζιστικά κόμματα να φέρουν το προσωπείο του αντισυστημικού και να καμώνονται πως αποτελούν κάτι καινούριο, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν το πιο επιθετικό κομμάτι του συστήματος, το δεκανίκι της αστικής τάξης σε περιόδους που αντιμετωπίζει κρίσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελέι το ΕΛΑΜ, το παρακλάδι της εγκληματικής Χρυσής Αυγής στην Κύπρο. Σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία της Βουλής είναι έτοιμο να στηρίξει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Εκφράζει φασιστικό ακροδεξιό πολιτικό λόγο, ο οποίος με την ανοχή του κράτους, των θεσμών και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων έχει κανονικοποιηθεί πλήρως, ενώ βλέπουμε τον ΠτΔ να συναγελάζεται μαζί τους και να επιζητά την στήριξή τους, αναδεικνύοντάς τους σε συνεργάτες του. Την ίδια ώρα, προσπαθούν να πλασάρουν την εικόνα του αδιάφθορου, του αντισυστημικού και του καινούριου.
Ο αγώνας συνεχίζεται- Από το παρελθόν στο παρόν και το μέλλον
Στην πρώτη γραμμή της αντίστασης βρίσκεται ξανά η Αριστερά-όπως τότε έτσι και σήμερα. Όπως τότε στην πρώτη γραμμή του αντιφασιστικού αγώνα βρέθηκαν οι κομμουνιστές, όπου έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις και θυσίασαν τα πάντα για την συντριβή του χιτλεροφασισμού, έτσι και σήμερα που ο φασισμός και η ακροδεξιά ξανασηκώνουν κεφάλι, κανονικοποιούνται και ισχυροποιούνται η αριστερά και οι κομμουνιστές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για να τους ανακόψουν.
Έτσι και στην Κύπρο, η μόνη ελπίδα για ανακοπή τους φασισμού βρίσκεται στην αριστερά, στο κόμμα της εργατικής τάξης, το ΑΚΕΛ και στην νεολαία του την ΕΔΟΝ. Το ΑΚΕΛ και η ΕΔΟΝ αγωνίζονται με κάθε τρόπο για να βάλουν τέρμα στην άνοδο της ακροδεξιάς και δίνουν όλες τους τις δυνάμεις στο σημερινό αντιφασιστικό αγώνα που έχει να αντιμετωπίσει η τάξη μας, η εργατική τάξη.
Το ΑΚΕΛ και η ΕΔΟΝ, οργανώνουν αντιφασιστικές εκδηλώσεις, πορείες, καμπάνιες ενημέρωσης και αντιτάσσονται σε κάθε προσπάθεια νομιμοποίησης φασιστικών μορφωμάτων μέσα και έξω από τη βουλή.Οργανώνονται Πορείες μνήμης για τον Παύλο Φύσσα, αντιφασιστικές πορείες προς τιμή των Καβάζογλου Μισιαούλη που πέθαναν από τα χέρι φασίστα, κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις ενάντια στις φασιστικές ομάδες που δρουν σε σχολεία και γειτονιές.
Το ΑΚΕΛ παραμένει το μοναδικό πολιτικό κόμμα στην Κύπρο που στέκεται αποφασιστικά απέναντι στον φασισμό. Όχι μόνο τώρα που ο φασισμός σηκώνει κεφάλι, αλλά από πάντα. Το ΑΚΕΛ ήταν και θα παραμείνει φύσει και θέσει αντιφασιστικό. Από τη μέρα που ιδρύθηκε ως κόμμα «αντιχιτλερικόν, αντιφασιστικόν» μέχρι σήμερα που αγωνίζεται για τη συντριβή του νεοφασισμού και νεοναζισμού.
Γιατί μπορεί οι κομμουνιστές να σκότωσαν το τέρας το 1945, αλλά η μήτρα που το γέννησε, το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, είναι ζωντανή και η ελπίδα για τη συντριβή του τέρατος και πάλι βρίσκεται στην αριστερά και στους κομμουνιστές. Γιατί η ιστορία μας δείχνει ότι όταν οι λαοί παλεύουν συνειδητά και οργανωμένα, μπορούν να νικούν. Και ο φασισμός νικιέται μόνο από την μαζική, οργανωμένη λαϊκή πάλη.
Νικήσαμε-Θα νικήσουμε ξανά