- Ιστορικό Πλαίσιο Εμφάνισης του Φασισμού
Ο φασισμός αποτελεί ως ιδεολογικό – πολιτικό ρεύμα, ό,τι πιο βάρβαρο έχει γεννήσει ο καπιταλισμός. Αποτελεί ότι πιο αισχρό έχει ζήσει η ανθρωπότητα στον 20ο αιώνα.
Ο φασισμός, εμφανίστηκε μεταξύ των δυο παγκοσμίων πολέμων ως έκφραση των συμφερόντων των πιο αντιδραστικών και επιθετικών δυνάμεων του μεγάλου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Γεννήθηκε, ως αντίδραση στην επαναστατική άνοδο που ακολούθησε μετά την Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία και ζωντάνεψε επί των ερειπίων της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 1929.
Σε ολόκληρη την ιστορική διαδρομή, είχε ως πρώτιστο στόχο τη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος και ταυτόχρονα τη διάλυση του εργατικού κινήματος, παρά τη δημαγωγική ρητορεία που ανέπτυσσαν οι εκφραστές του υπέρ των εργατών. Ο φασισμός, μετατράπηκε στον πιο επικίνδυνο εχθρό της ανθρωπότητας και κυρίως του διεθνούς εργατικού κινήματος.
Οι πρώτες φασιστικές οργανώσεις εμφανίζονται το 1918 στην Ιταλία ως ημιστρατιωτικές ομάδες από πρώην πολεμιστές του μετώπου, που εκδηλώθηκαν με εθνικιστικές διαθέσεις. Τον Οκτώβρη του 1922, οι φασίστες μετατράπηκαν σε ισχυρή πολιτική δύναμη, σκηνοθέτησαν «ένοπλη εκστρατεία προς τη Ρώμη» που έδωσε στους ιθύνοντες κύκλους της Ιταλίας την πρόφαση για να διορίσουν στις 31 Οκτωβρίου του 1922 πρωθυπουργό, τον ηγέτη των Ιταλών φασιστών («ντούτσε»), Μπενίτο Μουσολίνι.
Ένα χρόνο περίπου αργότερα, δημιουργήθηκε το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα των Ναζί. Σε κατάσταση πολιτικής και οικονομικής κρίσης που όλο και βάθαινε, ο αρχηγός («φύρερ») των Γερμανών φασιστών Χίτλερ, με την υποστήριξη του μεγάλου κεφαλαίου, σχηματίζει κυβέρνηση στα τέλη του Ιανουαρίου 1933 μετά τον προβοκατόρικο εμπρησμό της γερμανικής Βουλής (Ράϊχσταγκ) που φορτώθηκε στους Βούλγαρους κομμουνιστές ηγέτες Δημητρώφ, Τάνεφ και Ποπόφ.
Οι Γερμανοί φασίστες, σε μερικούς μήνες, οδήγησαν τη χώρα σε δικτατορία εξαπολύοντας αιματηρή τρομοκρατία ενάντια σε όλα τα δημοκρατικά και φιλελεύθερα ρεύματα, ρίχνοντας στις φυλακές και εξοντώνοντας όλους τους αντιπάλους του ναζιστικού καθεστώτος. Εκτός από το Κομμουνιστικό Κόμμα, τέθηκαν εκτός νόμου το Σοσιαλδημοκρατικό και άλλα παραδοσιακά κόμματα. Διαλύθηκαν όλες οι κοινωνικές οργανώσεις και κυρίως τα συνδικάτα. Άρχισε ο διωγμός των εβραίων και δημιουργήθηκαν τα τρομακτικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης όσων θεωρούνταν εχθροί του φασιστικού καθεστώτος. Επιβάλλουν έτσι τη διακηρυγμένη φασιστική θέση της «εθνικής ομοιομορφίας».
Στη διάρκεια του μεσοπολέμου εμφανίστηκαν και σε άλλες χώρες φασιστικά καθεστώτα. Ο Φράνκο στην Ισπανία, ο Σαλαζάρ στην Πορτογαλία, ο Χόρτυ στην Ουγγαρία, ο Αντονέσκου στη Ρουμανία, το μοναρχοφασιστικό καθεστώς στη Βουλγαρία, το μοναρχοφασιστικό καθεστώς του Μεταξά στην Ελλάδα κ.α.
Ο Χιτλεροφασισμός, οδήγησε την ανθρωπότητα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που αποτέλεσε την μεγαλύτερη καταστροφή στην ανθρώπινη ιστορία, με περίπου 70 εκατομμύρια νεκρούς και άλλες καταστροφές. Το μεγαλύτερο βάρος του πολέμου, τις μεγαλύτερες θυσίες και τη μεγαλύτερη συμβολή στη συντριβή του χιτλεροφασισμού, την είχε η Σοβιετική Ένωση με περισσότερους από 25 εκατομμύρια νεκρούς.
Μετά τον πόλεμο, φασιστικά καθεστώτα εμφανίζονται σε πολλές χώρες με τη στήριξη του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών. Κατά την ψυχροπολεμική περίοδο, με τη στήριξη και πάλι των Αμερικανών, εμφανίστηκαν στη Λατινική Αμερική κυρίως, στην Ασία αλλά και στην Ευρώπη, φασιστικά καθεστώτα τα οποία αποτέλεσαν σε όλες τις περιπτώσεις το στήριγμα των αμερικανικών ιμπεριαλιστικών στόχων. Τρανό παράδειγμα, το χουντικό πραξικόπημα στην Ελλάδα το 1967, το οποίο επέβαλε επταετές φασιστικό δικτατορικό καθεστώς στο οποίο θύμα έπεσε και η Κύπρος με το φασιστικό πραξικόπημα της ΕΟΚΑ Β΄ στις 15 Ιούλη του 1974, εκτελώντας άψογα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για διαμελισμό της Κύπρου μετά την τουρκική εισβολή.
Το μεγάλο κεφάλαιο στηρίζει το Φασισμό – «Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν». Τόσο ιστορικά όσο και σήμερα, αποδεικνύεται ποια είναι η μάνα που γέννησε το φασισμό που δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό. Ιστορικά αποδεικνύεται, ουσιωδώς, από τη σύζευξη των Ναζί με την τότε ντόπια και διεθνή αστική τάξη κυρίως μέσω της χρηματοδότησης τους.
«Μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Προέδρου της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντή της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 Υπουργού Οικονομικών των Ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο στις 20 Φεβρουαρίου 1933», δηλαδή, «λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933. Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των Ναζί στις επερχόμενες εκλογές ύψους 3.000.000 μάρκων. Στις εκλογές αυτές το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα έλαβε το 43,9% των ψήφων».
Καταλυτικό ρόλο ωστόσο στην οικονομική και στρατιωτική ισχυροποίηση της Γερμανίας, έπαιξαν και τα αμερικανικά μονοπώλια: η Ford, η General Motors (μέσω της θυγατρικής της Opel και όχι μόνο), η General Electric, η Standard Oil (η σημερινή Exxon-Mobil), η IBM, η ΙΤΤ (η σημερινή ΑΤ&Τ), η Τράπεζα Chase Manhattan και πολλοί άλλοι, έκαναν τεράστιες επενδύσεις, επωφελούμενοι του «εξαιρετικού» επιχειρηματικού κλίματος που προσέφερε η ναζιστική Γερμανία, αποκομίζοντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.
«Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν»…
Σήμερα, «ίσως» να μην υπάρχουν φασιστικά καθεστώτα ή ο κλασικός φασισμός που εμφανίστηκε τον προηγούμενο αιώνα, αλλά η ιστορική και σημερινή εμπειρία δείχνει ότι ο φασισμός αποτελεί τη ρεζέρβα στο οπλοστάσιο της άρχουσας μονοπωλιακής αστικής τάξης, η οποία δε διστάζει να χρησιμοποιεί τις φασιστικές οργανώσεις όταν θέλει να εκπληρώσει τους στόχους της.
Για τούτο, οφείλουμε να είμαστε άγρυπνοι φρουροί, να αντιπαλεύουμε το φασισμό, τα άρρωστα τέκνα του, τον εθνικισμό και το σοβινισμό ώσπου μια μέρα να τον θάψουμε βαθιά μαζί με το σύστημα που τον γέννησε!